Η υπογραφή της προγραμματικής σύμβασης για το δημοτικό θέατρο «Απόλλων» προκάλεσε μεν χαμόγελα αισιοδοξίας για την διάσωση του αρχιτεκτονικού κοσμήματος, αλλά «κουβαλάει» και μεγάλες ευθύνες για τους φορείς που ανέλαβαν να το διασώσουν.
Ο «Απόλλων» είναι κάτι περισσότερο από το θέατρο της Πάτρας. Είναι ένα μνημείο συνυφασμένο απόλυτα με την ταυτότητα της πόλης και τη συλλογική μνήμη, και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται οι φορείς που συνεργάζονται για την υλοποίηση του εγχειρήματος να επιλέξουν την καλύτερη δυνατή μέθοδο αποκατάστασης και επανάχρησης του θεάτρου.